Terapię opartą na pracy z piaskownicą często stosuje się u osób, które doświadczyły traumatycznego zdarzenia. Piaskownicę najczęściej stosuje się w pracy z dziećmi. Jest szczególnie przydatna, kiedy dziecko jeszcze nie mówi, albo nie jest w stanie opowiedzieć o swojej traumie. Może również pomóc nastolatkom i dorosłym.
Ja najczęściej stosuję ją w przypadku osób dorosłych do pracy z relacjami. Klient pracując z figurkami i umieszczając je na piaskownicy, niejako z lotu ptaka jest w stanie uchwycić to, co decyduje o tej relacji. W ten sposób jest w stanie stworzyć świat, który reprezentuje jego wewnętrzne zmagania lub konflikty. Za pomocą symboli buduje system, w którym funkcjonuje i jest w stanie zauważyć, jak sam wpływa na relację i co o niej decyduje. Ujawniane są podświadome schematy, a klient w bezpieczny sposób obrazuje to, czego nie był w stanie zauważyć lub o czym nie mógł opowiedzieć na świadomym poziomie.
Praca z piaskownicą, to połączenie terapii przez zabawę i przez sztukę. Opracowała ją Dora Kalff i wywodzi się z „Worldtechnik” Margaret Lowenfeld, teorii Junga i buddyjskich praktyk kontemplacyjnych.
Opiera się na założeniu, że jeśli terapeuta zapewni klientowi bezpieczną przestrzeń, klient wykorzysta piaskownicę do samodzielnego opracowania rozwiązań swoich problemów. Badania pokazują, że terapia piaskiem zmniejsza objawy wielu problemów emocjonalnych i zwiększa odporność.
Terapia piaskiem nie jest ustrukturyzowana. Daje to możliwość uwolnienia się od głęboko zakorzenionych negatywnych emocji, pozwalając wyrazić swoje wewnętrzne myśli.
Źródło: opracowano na podstawie https://www.verywellmind.com/
